ZIJN WIE JE BENT

“Belonging so fully to yourself that you’re willing to stand alone is a wilderness – an untamed an unpredicted place of solitude and searching. It is a place as dangerous as it is breathtaking. A place sought after as it is feared. The wilderness can often feel unholy as we can’t control it, or what people think about our choice of whether to venture into that vastness or not. But it turns out to be the place of true belonging and it’s the bravest most sacred place, and it turns out to be the most bravest place you’ll ever stand!”  - Brene Brown –

Door de jaren heen heb ik ondervonden dat het beste gevoel dat er bestaat het gevoel is van thuiskomen in mezelf. De keren dat ik dit niet deed uit angst om buiten de groep te vallen of iemand voor het hoofd te stoten met mijn anders zijn, zijn mij duur komen te staan.

Alle keren dat ik mezelf negeerde en aanpaste als een kameleon om maar niet op te vallen of iemand voor het hoofd te stoten, zijn mij duur komen te staan. Ik heb de rekening betaald met chronische hoofdpijnen, piekeraanvallen, en andere met name psychosomatische ongemakken.

Allemaal versies van inschikkelijk gedrag omdat ik me schaamde dat ik misschien wel een betere oplossing zag, iets anders voor ogen had, of omdat ik de moed niet had om te zeggen dat ik verschilde van mening, iets compleet zinloos vond,  of iets al lang had begrepen. Stationair vastlopen in mezelf noem ik dit fenomeen, en mijn energie implodeerde tot het punt van mezelf haast gek maken.

Ik vond het op zijn zachtst gezegd confronterend om erachter te komen dat er een heel terrein braak lag wat me zoveel problemen opleverde in de buitenwereld. Ik bewandelde namelijk al mijn hele leven verschillende paden van persoonlijk en spirituele ontwikkeling, maar het bracht me totaal niet wat ik zocht. Het enige wat het me gaf was meer uithoudingsvermogen in onhoudbare situaties waar ik helemaal niet hoorde, en of dat nou zoveel heeft opgeleverd, nou nee. Het maakte me moedeloos. Reguliere therapieën gaven me al helemaal het gevoel dat er iets mis met me was en brachten me van de regen in de drup.

Tuurlijk heeft het allemaal zin gehad en was het allemaal nodig, zo werkt dat uiteraard met een pad van spirituele ontwikkeling althans. Het waren allemaal leerzame lessen tjokvol met wijsheid. Maar, the missing piece die ik zocht om echt thuis te kunnen komen in mezelf was het erkennen van mijn uitzonderlijk hoogbegaafde brein, en dat kon niet anders dan erop gewezen worden door een dame in mijn geval, die herkende het F1 motorblok in mijn bovenkamer en zei goh, zou je niet eens….

Saillant detail is wel dat ik haar ontmoette op een van deze spirituele bijeenkomsten waar ik nogmaals ontzettende veel noodzakelijke lessen heb geleerd, maar dat daargelaten - zij gaf mij het advies om een inloopmiddag voor extra intelligentie mensen te bezoeken in Den Haag. Ik bezocht de website, ging naar de inloopmiddag, verslond boeken en blogs over alles wat het behelsde en erbij kwam kijken en zo begon mijn reis van thuiskomen bij mezelf. Hoe is dat voor jou? Waar sta jij op jouw reis ten aanzien van het (her)ontdekken van je (uitzonderlijk) hoogbegaafdheid?

Wholeheartedly,

Dyonne